در پی انفجار راکت روسی سایوز، ایستگاه فضایی بین المللی در خطر متروکه شدن قرار دارد. این راکت بدون سرنشین حامل تدارکات ایستگاه بود. از آنجایی که فضانوردان نیز توسط این راکت به فضا پرتاب خواهند شد، البته نه به شیوهی کاملا مشابه، مقامات آمریکا و روسیه نگران تکرار این حادثه هستند و به همین سبب همهی پرتابها را تا زمانی که مشکل راکت کشف شود لغو کردند.
این عمل برای ساکنان ایستگاه نیز مشکلات زیادی پدید آورده است؛ آنهایی که طبق برنامه قرار بود 17 شهریور به زمین بازگردند مجبور به تعویق بازگشت خود حداقل برای یک هفته شدند. به علت محدودیتهای زمانی که در پرتاب کپسولهای بازگشت از ایستگاه وجود دارد، و همچنین اکسیژن و غذای رو به اتمام، آنها نمیتوانند سفر بازگشت خود را زیاد به تعویق بیاندازند.
اگر مشکل راکت سایوز تا آخر ماه نوامبر کشف و تعمیر نشود، زمانی که آخرین خدمهی ایستگاه باید آن را ترک کنند، مرتفعترین مسکن ساخت بشر خالی خواهد ماند.
گرچه این اتفاق بسیار ناخوشایند است، اما هنوز که دنیا به سر نیومده! ابزاری تحقیقاتی برای اجرای اتوماتیک وار عملکردهای معمول ایستگاه طراحی شده است که به درد همچین مواقعی میخورد. همچنین بسیاری از پروژههای تحقیقاتی، به زمان بعد از برگشتن فضانوردان به ایستگاه موکول خواهد شد؛ و به طور موثری زمان تکمیل این پروژهها را به تاخیر خواهد انداخت.
به طور حتم، هرچه فضانوردان زودتر به ایستگاه برگردند بهتر است. چون اینکه ایستگاه بتواند خودش را تا زمان نامحدودی کنترل کند، غیر ممکن به نظر میرسد. ولی احتمال اینکه این خانهی فضایی صد میلیارد دلاری در معرض خطر جدی قرار گیرد بسیار کم است.
در ضمن، اعضای کنگرهی آمریکا، کاخ سفید و ناسا را تحت فشار قرار دادهاند تا هرچه سریعتر جای خالی ناوگان شاتلهای بازنشست شده را پر کنند. نا گفته نماند که اعضایی این فشارها را اعمال میکنند که ایالتهای آنها بیشترین نفع را از طراحی و ساخت راکتها خواهند برد. از شواهد پیداست که آمریکا حداقل تا سال 2015 آمادگی فرستادن فضانورد را نخواهد داشت.
امیدواریم مهندسان بتوانند مشکل را شناسایی و راه حلی برای رفع آن ارائه کنند تا از فاجعهای که شاید به قیمت جان انسانها تمام شود جلوگیری شود.
نویسنده: مهدی آجیلی
