ساعت 8 صبح شانزدهم شهریور ماه 1392 پروژه ی لدی با پرتاب آن از جزیره ی وال آپ ایالت ویرجینیا کلید خواهد خورد. پروژه ای که غیر از مأموریت مهم و البته جذاب خود، چندین لقب اول را با خود یدک میکشد.
اولین بار زمانی که پای انسان به واسطه ی مأموریت فراموش ناشدنی آپولو11 به تنها قمر زمین رسید و طلوع آفتاب را از افق آن نگریست، متوجه درخشندگی بقول خودش “اسرارآمیز” آن شد. درخشندگی که حاصل برانگیختگی عناصر تشکیل دهنده ی جو ماه بر اثر شارژ الکتریکی از طریق نور خورشید بود و نشان از تفاوت ترکیبات اصلی اتمسفر زمین (87% نیتروژن و 21% اکسیژن) با ماه خود داشت.
(LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer یا به عبارتی “کاوشگر جوی قمری و محیط غباری” نامی است که ناسا بر روی پروژه ی بررسی جو ماه گذاشته است. پروژه ای که قرار است در طول 100 روز مأموریت علمی خود نسبت ترکیب عناصر و چندین فاکتور تأثیرگذار بر روی غبار معلق جو رقیق ماه را اندازه گیری کند. مسلم است که نتایج این آزمایشها میتواند فهم بهتری از اتمسفر سیارات، سیارکها و یا اقمار مشابه ماه در منظومه ی خورشیدیمان را بوجود آورد.
این ماهواره که بر اساس روشی ابتکاری طراحی و ساخته شده است، اولین سازه ای است که میتوان از طرح آن برای مأموریتهای بعدی نیز استفاده کرد. بدین صورت که به جای استفاده از یک طراحی منحصر بفرد مانند ماهواره های قبلی، از این به بعد با اضافه یا کم نمودن یک لایه، از یک نمونه ی فضایی میتوان برای پروژه های متعددی بهره گرفت. برای مثال اگر ماهواره ای قرار است که بر روی جرمی فرود آید، با اضافه کردن تنها یک بخش فرود از قبل طراحی شده میتوان این امکان را بدان داد. یا در صورت عدم نیاز بخشی را از طرح قبلی جدا کرده و با کاهش وزن هزینه ی مأموریت را پایین آورد.
ماهواره ی لدی قبل از آماده شدن برای سفر 30 روزه ی خود به سمت ماه آزمونهای زیادی را پشت سر گذاشته است. از بررسی سیستم پیشران برای نشتهای احتمالی و بازدید و تعمیر پنلهای خورشیدی تا تست نهایی سیستمهای برقی. ولی تستی که بیشتر از همه ی اینها جلب توجه میکند، تست تعادل یا بالانس ماهواره بعد از رها شدن از پرتابگر میباشد. در این آزمایش ماهواره یکبار قبل از تزریق سوخت به بخش پیشران و یکبار بعد از آن، بر روی میز دواری که قابلیت شناسایی قسمتهای نامتعادل ماهواره را دارد نصب شده و وزنه های کوچک تعادلی بر روی بدنه ی آن وصل میشوند. دقیقا همان کاری که برای بالانس کردن لاستیک خودروی شما انجام میشود!
آخرین موردی که در این مأموریت به چشم میخورد استفاده از راکت نظامیMinotaur V است که نوع 5 مرحله ای Minotaur IV میباشد و قرار است برای اولین بار محموله ای فضایی را حمل کند. این موشک از انواع مختلف ELV است که فقط میتوان برای یک مأموریت از آنها استفاده کرد و قابلیت استفاده ی دوباره را ندارند، بدین صورت که با افزایش ارتفاع و سرعت موشک قسمتهای مختلف را به ترتیب فعال میکند و به مسیر خود در فضا ادامه میدهد. از مزایای این موشکها میتوان به کم بودن ریسک شکست مأموریت، کوتاهی زمان پرتاب و کم بودن هزینه ی آن اشاره کرد.
نویسنده: محمدتقی امیرسام
منبع: ناسا
اینفوگرافی مأموریت:
