سحابی بازتابی باشکوه NGC2023، حدود 1500سال نوری از زمین فاصله دارد و در درون صورت فلکی جبار (شکارچی) قرار گرفته است و در قسمت بارزی ار آسمان، نزدیک سحابی مشهور کله اسب است. ساختار کلی NGC2023 بسیار گسترده است و 4 سال نوری پهنا دارد. این عکس تلسکوپ فضایی هابل ناسا، فقط از نواحی جنوبی سحابی گرفته شده است و سایههای رنگی باریکی را نشان میدهد که شبیه غروبی در زمین است.
NGC2023 ستاره جوان و پرجرم نوع B را احاطه کرده است. این ستارهها، بزرگ و درخشان با رنگ آبی- سفید و دمای سطی بالا ( چندین بار داغتر از خورشید) هستند. انرژی ساطع شده از ستاره نوع NGC2023 B، سحابی را با درخشش سطحی بالایی روشن میکند. خود ستاره در خارج از میدان دید در بالا سمت چپ است و نور درخشان آن توسط سیستم نوری هابل پراکنده شده و در سراسر سمت چپ تصویر، شعلههای درخشانی را ایجاد کرده که از ویژگیهای اصلی سحابی نیست.
ستارهها از موادی که NGC2023 را به وجود آورده، تشکیل شدهاند. این تصویر هابل، امواج متلاطم گاز را ثبت کرده که 5000 بار چگالتر از فضای میان ستارهای است. تودههای غیر معمول مایل به سبز به نظر میرسند که اجرام هربیگ-هارو باشند. این ویژگیهای عجیب از مناطق شکلگیری ستارهها زمانی به وجود میآیند که گاز خارج شده در صدها کیلومتر در ثانیه از ستارههای تازه شکل گرفته، مواد اطراف آن را تحت تاثیر قرار میدهند. این امواج ضربه موجب روشنایی و شکل گرفتن عجیب گاز میشود(همانطور که در شکل دیده میشود). اجسام هربیگ – هارو به طور معمول فقط چند هزار سال دوام دارند، مدتی که در ستاره شناسی به اندازه یک چشم به هم زدن است.
این تصویر ترکیبی از تصاویر متعدد گرفته شده با دوربین میدان گستردهی پیشرفته هابل است. نوردهی از طریق یک فیلتر آبی (F475W) به رنگ آبی، نوردهی از طریق فیلتر زرد (F625W) به رنگ سبز و تصاویر گرفته شده از طریق فیلتر مادون قرمز نزدیک (F850LP) به رنگ قرمز دیده میشود. زمان نوردهی کلی هر فیلتر به ترتیب 800 ثانیه، 800 ثانیه و 1200 ثانیه است و میدان دید دهانه 3.2 دقیقه قوسی است.
نویسنده: هانیه امیری
