ستاره‌شناسان به امید شنیدن زمزمه رادیویی ضعیفی از یک تمدن بیگانه به دنبال هوش فرازمینی هستند. آنها برای این کار از یک تلسکوپ رادیویی قدرتمند برای استراق سمع یک سامانه ستاره‌ای نسبتا نزدیک به زمین استفاده کرده‌اند.
پژوهشگران موسسه ستی با استفاده از آرایه تلسکوپی آلن (ATA) واقع در کالیفرنیا ستاره تراپیست1 (Trappist 1) ) را انتخاب کردند. چرا که آنها می‌دانستند ستارگان کوتوله قرمزمی توانند میزبان حداقل سه سیاره فراخورشیدی باشند. این ستاره در صورت فلکی دلو واقع است. جستجوی ستی به دنبال ستارگان تصادفی در آسمان به امید تشخیص یک سیگنال رادیویی مصنوعی بسیارشانسی و براساس حدس و گمانه زنی بود.در حال حاضر ما می‌دانیم که ستارگان خاصی نقش میزبان را در سیارات فراخورشیدی بازی می‌کنند.
برقراری ارتباط با فرازمینی‌ها می‌تواند باعث نابودی ما شود؟
تلسکوپ رادیویی ATA شروع به گوش دادن به سیگنال‌ها در سامانه‌های ستاره ای کرده است که تلسکوپ فضایی کپلر ناسا – و سایر ماموریت‌های کشف فراخورشیدی‌ها- حضور این سیارات را پیشترتایید کرده اند. حتی بهتر از آن کپلر می تواند اندازه فیزیکی و مدار یک سیاره را تشخیص دهد و ستاره شناسان بر اساس داده های کپلر می‌توانند بگویند که آیا این سیاره در منطقه قابل سکونت (کمربند حیات) واقع شده است یا نه. منطقه قابل سکونت در اطراف هر ستاره فاصله‌ای است که در آن یک سیاره سنگی فرضی قادر به چرخش است که این منطقه برای وجود آب مایع نه بیش از حد گرم و نه خیلی سرد است.همانطور که ما از وجود زندگی در سیاره خود آگاهیم،در جهانی که آب و زندگی وجود دارد،آیا یک زندگی هوشمند بیگانه می‌تواند در یکی از این جهان‌های قابل سکونت بالقوه باشد؟
اگر چنین است، ممکن است آنها قادر به انتقال امواج رادیویی باشند.با این حال تشخیص سیگنال های آنها برای ما یک رویداد شانسی است.
از آغاز قرن بیستم و با ظهور انتقالات رادیویی تجاری در سراسر جهان ،سیگنال های رادیویی ضعیفیاز سوی زمین به فضا رهسپار شده است. ما اخیرا سیارک ها و سیارات را توسط رادارهای قدرتمند شناسایی کرده‌ایم.ازلحاظ تئوری هر بیگانه هوشمندی که با فاصله صدسال نوری از زمین زندگی می‌کند،دارای گیرنده های رادیویی حساسی است که می‌تواند از حضور ما آگاه شود.
واین چیزی است که ستی انجام میدهد،گوش دادن به فرکانس‌های ادیویی فرازمینی که البته تا کنون بی نتیجه بوده است.
ساختار عظیم بیگانه؟ستی هیچ سیگنال هوشمندی را جاسوسی نمی کند.
با این حال، در سال گذشته، کپلر یک سیگنال عجیب و غریب از ستاره KIC 8462852 (ستاره تابی Tabby’s Star) را تشخیص داد. کی‌ای‌سی ۸۴۶۲۸۵۲، ستاره‌ای در پیکر آسمانی ماکیان است. فاصلهٔ این ستاره از زمین ۱۴۸۰ سال نوری است. کپلر با استفاده از سایه سیاراتی که از جلوی ستارگان میزبان عبور می‌کند این فراخورشیدی‌ها را تشخیص میدهد.هنگامی که کپلر عبور سیاره‌ای را شناسایی کرد چیز متفاوتی دیده شد. با گسیل فضاپیمای کپلر، دیده شد که این ستاره دستخوش دگرگونی‌هایی ناهمسان می‌شود. این دگرگونی، کاهش شار شید افشانی آن به میزان ۲۰٪ است. چند این فرضیه به طور کلی پذیرفته شده است که گروهی از ستاره های دنباله دار ممکن است باعث عبور این سیگنال عجیب و غریب باشد،اما برخی از دانشمندان گمان دارند که این تغییرات در کاهش نور ستاره، می‌تواند نشاندهندهٔ تمدنی از موجودات فضایی باشد. یکی از فرضیه‌ها برای تنزلی به این اندازه در سطح شار نور، وجود کلان سازه‌ای است که موجودات فضایی برای جذب انرژی ستاره ساخته‌اند. این سازه چیزی به مانند کره دایسون است که فریمن دایسن، فیزیکدان، در رواج فرضیه آن کوشید. در ۱۹ اکتبر سال ۲۰۱۵، بنیاد SETI اعلام کرد که با آرایه تلسکوپی الن آغاز به جستجوی فرستنده‌های رادیویی کرده که ممکن است گویای زندگی هوشمند فرازمینی در نزدیکی این ستاره باشد. پس از دو هفته برآوردهای نخستین، بنیاد SETI در نوامبر ۲۰۱۵ گزارش داد که گواهی بر سیگنالهای رادیویی مرتبط با تکنولوژی از منظومهٔ ستاره کی ای سی ۸۴۶۲۸۵۲ پیدا نکرده است.
شکار هوش فرازمینی با اشعه فروسرخ
به همین دلیل ستاره تراپیست یک برای پروژه ستی انتخاب شد. هر چند هیچ شواهدی از سیگنال های عجیب در اطراف این ستاره کوچک وجود ندارد.شاید بتوان آن را یک سامانه متراکم وباستانی قابل سکونت در نظر گرفت. تراپیست یک در فاصله 40 سال نوری قرار دارد که این بیش از فاصله آستانه ستارگان میانی ماست.هرسیگنال عبور داده شده از سیستم تراپیست یک هزار بار قوی تر از یک سیگنال قدرتمند عبور داده شده از ستاره تابی خواهد بود.
بنابراین، به مدت 2 روز در ماه مه، ATA با یک باند باریک ازسیگنال مصنوعی حدود 1 هرتز یا کمتر بر روی تراپیست یک متمرکز شد.هرچند که عنوان مقاله “بیگانگان کشف شدند” نبود ولی شما می‌توانید نتیجه را حدس بزنید:هیچ بیگانه ای در این گذرگاه پیدا نشد.
پژوهشگران ستی تخمین زدند که اگر بیگانگان از سیستم ستاره عبور کنند بایستی آنتنی به عرض 300متر با قدرت فرستندگی 300 کیلووات می‌ساختند (چیزی در اندازه تقریبی تلسکوپ آرسیبو در پورتوریکو) جالب توجه است که قدرتمند ترین فرستنده رادیویی در زمین حدود 700 کیلووات عمل می‌کند ، بنابراین ساخت یک فرستنده برای اهداف پیام بین ستاره‌ای در عرصه تکنولوژی ممکن است.
بنابراین آخرین کمپین هدایت شده ستی بی فایده بود ولی به ما کمک کرد تا محدوده طیف فرکانس رادیویی و قدرت خروجی آنها از یک تمدن بیگانه فرضی را بررسی کنیم.اگر ما در آینده قادر به تشخیص و شناسایی موجودات فرازمینی باشیم این تحقیقات ارزشمند می‌باشند.
مترجمان: نوشین ایوبی – وحیده شرعی
منبع: seeker.com
