اگر شما از آن دسته افرادی هستید که نگران این مسئله‌اید که آیا روزی سیارکی به زمین برخورد خواهد کرد یا نه، بهتر است بگوییم که دانشمندان ناسا اعلام کردند که تعداد سیارک‌هایی که مدارشان، آنها را به 45 میلیون کیلومتری زمین آورده است، کمتر از آن مقداری است که انتظار می‌رفت.
منجمان بر این باورند که هر سیارک بزرگی که می‌یابند حتما باید یک سیارک کوچک نیز یافت شود. یافتن سیارک‌های بزرگ راحت‌تر است چون قطر آنها حداقل 1 کیلومتر است و درخشان‌تر دیده می‌شوند ولی یافتن سیارک‌های کوچک مشکل‌تر است.
یافتن اندازه سیارک‌ها به درخشندگی ظاهری آنها، فاصله و ضریب بازتاب سطحی آنها بستگی دارد. سیارکی بزرگ با رنگ تیره در مقایسه با سیارک کوچک و روشن، درخشندگی یکسانی دارد. در طول موج نور مرئی قطر سیارک‌های کوچک غیر قابل تشخیص بود ولی در طول موج فروسرخ به دلیل بازتاب نور از آنها، اندازه واقعی سیارک‌ها قابل تشخیص بود.
دانشمندان توانستند تخمینی از تعداد سیارک‌های نزدیک زمین بزنند. شمردن سیارک ها کار غیر ممکنی است پس از تصویربرداری فروسرخ استفاده کردند. نتایج نئووایز مقدار تخمینی سیارک‌های متوسط نزدیک زمین رااز 35000 به 19500 عدد کاهش داده‌است هرچند بیشتر این سیارک‌ها کشف نشده‌اند.
خورشید و سیارات داخلی منظومه‌شمسی در این تصویر نشان داده شده‌اند، هرچند که مقیاس‌بندی‌ها درست نیستند. 4 مدار سبز رنگ متعلق به سیاره‌های نزدیک به خورشید و هر نقطه قرمز نشانگر یک سیارک است. طبق نتایج جدید نئووایز، سیارک‌های متوسط و بزرگ نزدیک زمین در سمت چپ در مقایسه با جمعیت قبلی سیارک‌ها نشان داده شده‌است. بر اساس مشاهدات نئووایز، تعداد سیارک‌های با قطر بیش از 100 متر در مقایسه با نتایج قبلی 40 درصد کاهش یافته است.
در این تصویر سیارک‌های با رنگ قهوه‌ای، سیارک‌هایی هستند که از قبل می‌شناسیم. سیارک‌هایی با خطوط آبی در سمت راست، سیارک‌هایی هستند که قبل از پروژه وایز تصور می‌شد که وجود دارند و سیارک‌های با رنگ سبز نشانگر سیارک‌هایی هستند که طبق اطلاعات جدید تعدادشان در مقایسه با گذشته کاهش یافته است.
منابع
نویسنده: هانیه امیری
