برای جست و جوی حیات فرازمینی به ویژه حیات هوشمند، چه در منظومه شمسی و چه در کهکشان راه شیری مناسب ترین محل ها طبعا سیارات قابل زیست مشابه سیاره زمین است. دلیل این امر آن است که بیشتر موجودات زنده در شرایط سخت کاملا آسیب پذیر هستند و وجود حیات وقتی امکان پذیر است که شرایط محیطی مناسب باشد اما شرایط مناسب برای حیات چه شرایطی است؟
بدیهی است که اولین شرط یا پیش نیاز حیات وجود انرژی است. نقش اساسی خورشید به عنوان یک تامین کننده انرژی و منبع حیات همواره مورد تاکید بشر بوده است. بنابراین برای تداوم حیات لازم است که سیاره در فاصله مناسب که به ناحیه قابل زیست موسوم است و محدوده معینی از فاصله تا خورشید یا هر ستاره مرکزی را شامل می شود قرار گیرد.
اگر سیاره مانند سیاره مشتری خیلی بزرگ باشد سطح آن تماما پوشیده با اقیانوس عمیقی از هیدروژن مایع خواهد بود که طبعا برای تشکیل حیات نامطلوب است. از طرفی، سیاره نباید مانند ماه عاری از جو و اقیانوس بوده و همچنین نباید خیلی کوچک باشد زیرا حیات در این نوع سیاره ها هم پا نمی گیرد.
وجود حیات هوشمند فرازمینی وابسطه به فراهم بودن فهرست طولانی از شرایط مطلوب است. در این صورت سوالی پیش آمده و آن این است که آیا سیاره دیگری مانند سیاره زمین با آن محیط ملایم در جای دیگر وجود دارد؟
ناحیه قابل زیست
برای تضمین عملکردهای اصلی حیات حتی ساده ترین موجودات زنده نیز از تعداد کثیری از ماده های مختلف سازنده حیات تشکیل شده‌اند که هر یک ساختمان پیچیده ای دارند.
بنابراین یک عنصر که از بین تقریبا ۱۱۰ عنصر شیمیایی وضعیت متمایزی دارد کربن است. اتم کربن با بسیاری از اتم های دیگر از جمله خودش جفت می شود و ترکیبات مختلفی را ایجاد می کند. در حال حاضر حدود ده میلیون ترکیبات کربنی شناسایی شده که به آن ترکیبات آلی گویند. فقط ترکیبات آلی که تنوع بسیار زیادی داشته و شکل ها و عملکردهای مختلفی دارند قادر به ساختن این بلوک های سازنده حیات هستند.
نتیجه آن است که فرض کنیم حیات در دنیاهای دیگر نیز احتمالا بر پایه شیمی آلی بنا شده است.
گردآوری: نیلوفر ترکزاده
منابع: شناخت عالم(مترجم شهاب صقری)، حیات در کیهان (مترجم محمد رحیمی)
Astrobiology book, caleb scharf,hands,on activites for grabes 508
