سال 1391 با تمام خوشی‌ها و نا خوشی‌هایش در حال اتمام است. سالی که آخرین گذر ناهید در عمرمان را به چشم دیدیم و کنجکاوی بشری بر مریخ چنگ انداخت. سالی که خطرات یکی پس از دیگری از بیخ گوش کره خاکی گذشتند و از طرفی خبر کشف سیارات دوردست امانمان را برید. مرزهای عالم دورتر و دورتر رفتند و دانشمندان جوان کشورمان موجود زنده به فضا ارسال کردند. و البته سالی که آذربایجان داغ بزرگی به چشم دید…
سال 91 سال پرکاری برای نجوم تبریز و انجمن آیاز بود. علاوه بر برنامه‌های متعدد نجومی از طرف آیاز؛ اولین مرکز عرضه تجهیزات نجومی تبریز – آذراستار – با همیاری آیاز در تابستان این سال افتتاح شد. کاری که کار هرکسی نبود و عشقی عمیق را می‌طلبید. بی شک وجود چنین مرکزی باعث پیشرفت چشم گیر نجوم در تبریز خواهد شد. هنگامی که فعالیت‌های آیاز در قالب برنامه‌های متنوع طب‌های گاهاً زود گذری رو میان جوانان و نوجوانان می انداخت و بعد از مدتی فروکش میکرد، وجود چنین جایی برای بالفعل شدن علاقه‌ها با تهیه محصولات نجومی احساس می‌شد.
همچنین در سال 91 بعد از 5 سال مدیریت انجمن تغییر کرد. تغییری که نشان از رشد و بلوغ یک تشکل غیر وابسته به فرد بود.
و اما آیازی ها بیش از 30 عنوان برنامه نجومی در طول این سال داشتند، 12 تن از چهره های شناخته شده نجوم ایران و جهان به دعوت آیاز در جمع دوستداران نجوم تبریز حضور پیدا کردند و میان برنامه های پرتعداد آیاز در این سال ، شاید بتوان ویژه برنامه با شکوه گذر زهره در بهار، جشن هفتمین سالگرد تاسیس آیاز در تابستان و همایش بزرگ نجوم با حضور مایک سیمونز و بابک امین تفرشی در پاییز را مهمترین و خاطره انگیزترین برنامه‌ها در سال 91 دانست.
در تابستان 91 ایده تجمع منجمان تبریز را با تمام انرژی پیگیری کردم که در واقع در ادامه حرکت دوستان خوبم حامد پورخرسندی و احسان ابراهیمیان در سال قبل بود. و آن تجمع ساده با همفکری تمامی شرکت کنندگان تبدیل به مجمع فعالان نجوم تبریز شد. مجمعی با اهداف مشخص و متشکل از تمامی انجمن‌ها و چهره های شاخص فعال در تبریز. هرچند بسیاری در ابتدا به سردی با آن برخورد می کردند، اما مرور زمان و استمرار فعالیت ، همه را برای اهداف مشخص همسو کرد. شاید این مجمع در سال 91 خروجی مشخصی نداشت ، اما مطمئنا سال 92 شاهد به ثمر رسیدن جلسات پر تعداد این مجمع خواهد بود.
سال 91 فقط به اینجا ختم نشد و تلاش چند ساله ام برای تاسیس خانه نجوم تبریز، در زیر مجموعه شهرداری، به تنیجه رسید. خانه نجوم ، که در ابتدای کار هدفش را فهالیت در عرصه های کلان نجومی شهر (که در حیطه فعالیت انجمن‌ها نیست) اعلام کرد. امید آن که این خانه هم در سال 92 بتواند قدمی را برای رشد این علم در تبریز بردارد.
اما چیزی که در انتهای چنین سال پرکاری برای نجوم تبریز، فکرم را مشغول می کند، این است که نکند هدف اصلیمان میان هیاهوی برنامه ریزی ها یا شرکت در فعالیت‌ها گم شود. چه هدف آیاز و چه اهداف تک تک ما برای حضور و فعالیت. هدف والای آگاه کردن دیگری. هدف دانستن و جستن حقیقت. هدف لذت از زیبایی‌های طبیعت آسمان شب و عالم هستی. این سه هدف مشترک من و بسیاری از آیازی هاست.. ای کاش سال بعد که باز غرق فعالیت‌های مختلف شدیم، هر از گاهی از خودمان بپرسیم : “حالا این کار دقیقا در راستای کدام هدف است ، و درش زیاده روی نکرده باشیم که از اهداف دیگرمان دورمان کند..”
و اما یک چیز دیگر اینکه خروجی فعالیت های جدی و فردی از جانب منجمان تبریز، با حجم فعالیت های جمعی بسیاری که در قالب برنامه های آیاز اجرا می شوند هم خوانی ندارد. یا یک جای کار می لنگد و یا من زیادی عجولم و باید مدت زمان بیشتری را به علاقه مندان بدهیم تا بعد از شروع علاقه اشان از فعالیت های فرهنگی جمعی، به منجم تبدیل شوند. به همین خاطر هم در دو سال اخیر آیاز تاکید بسیاری بر برنامه‌های علمی – پژوهشی و همچنین برنامه‌های آموزشی هدفمند دارد. اما با وجود این تاکیدها از نظر من وضعیت راضی کننده نیست. امیدوارم مشکل کار از همان عجله من باشد، و نه از راحت‌طلبی تدریجی اعضا ، به خاطر استفاده حاضر و آماده از برنامه ها یا همان تبدیل شدن به یک کاربر (User) صِرف.
به هر حال سال 91 با تمام فراز و نشیب‌هایش به پایان خودش رسید و انشاالله سال 92 برای آیاز و تمامی نجومی‌ها سال خوب و پرباری باشد.
یا مقلب القلوب و الابصار
یا مدبر الیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال
حول حالنا الی احسن الحال
بایرامیز موبارک اولسون | سیدعمادالدین قاضی طباطبائی
