باتکنولوژی فعلی کوتاه ترین سفر از اروپا به سیدنی 30 ساعت به طول می انجامد. سفری خسته کننده که بیش از یک روز زمان می برد. اما دراین میان DLR در پی دستیابی به فن آوری جدیدی است تا زمان سفرهای بین قاره ای را به طور چشمگیری کاهش دهد.
مرکز هوافضای آلمان (DLR) در پی طراحی و ساخت یک هواپیمای مافوق صوت موسوم به اسپیس لاینراست تا بتواند در طی 90 دقیقه صد مسافر را از قاره اروپا به قاره استرالیا ببرد. این مرکز در تلاش است این رویا را تا پیش از سال 2050 تحقق بخشد.
این هواپیما که بر روی یک راکت سوار خواهد شد قابلیت حمل 50 مسافر و دوخدمه را خواهد داشت. ارتفاع اسپیس لاینر 83.5 متر و طول بال هایش 37.5 متر خواهد بود. این هواپیماتوسط یک پرتابگر به ارتفاع 80 کیلومتری استراتوسفر زمین پرتاب خواهد شد و سرعتش به بیش از 13300 کیلومتردر ساعت خواهد رسید.
پرواز شامل دو بخش است: یک پرتاب هیجان انگیز عمودی به ارتفاع 80 کیلومتری زمین توسط 9 موشک سوخت مایع و سپس جدایی موشک ها از مدارگرد و حرکت فضاپیما با سرعت بیش از25 برابر سرعت صوت انجام خواهد شد و در نهایت در مقصد با سرعت معادل یک هواپیمای معمولی فرود امنی خواهد داشت.
بدنه اسپیس لاینر دارای دو بخش مجزا است. راکت تقویت کننده بدون سرنشین و قسمت سرنشین دارکه برای 50 مسافر و دو خدمه طراحی شده است. این نوع طراحی باعث افزایش امنیت سرنشینان است و در صورت وقوع حادثه با جدا شدن بخش سرنشین دار از جان مسافران محافظت خواهد شد.
اِسپیس لاینِر یک وسیله نقلیه قابل استفاده مجدد است و می تواند باسرعت بالا فواصل بین اروپا و استرالیا را در 90 دقیقه بپیماید. مدت زمان پرواز بین اروپا و شمال غرب آمریکا می تواند به کمتر از یک ساعت کاهش یابد. اسپیس لاینرمجهز به ۱۱ موتور موشک سوخت مایع است. سوخت این موشک ها از اکسیژن و هیدروژن مایع بوده و تنها پسماند آنها در جو بخار آب و هیدروژن خواهد بود. بنابراین این فن آوری جدید باعث آلودگی اتمسفر نخواهد شد.
یکی از چالش های عمده صنعت حمل ونقل فضایی کاستن هزینه های تولید موتور محرک است. تعداد موشک ها و موتورهای ساخته شده در سال بسیار کم است و این باعث بالابودن هزینه تولید می شود. مرکز هوافضای آلمان امیدوار است با توسعه این فن آوری و افزایش پرتاب های سالیانه هزینه های ساخت این هواپیما و حمل و نقل فضایی به مدار به طور چشمگیری کاهش خواهد یابد.
اما دراین میان سوالات مهمی وجود دارد که هنوز به آن ها پاسخ داده نشده است. از جمله این که چگونه در برابر حرارت ناشی از سرعت مافوق صوت از سرنشینان محافظت خواهد شد و بخش مبهم دیگر چگونگی دست یابی به جدایی بخش سرنشین دار از موشک در هنگام وقوع حادثه است!
پرتاب اسپیس لاینر تا پیش از سال 2050 انجام نخواهد شد.
مترجم: مریم فخیمی
منابع: news360.com / www.iflscience.com
