معمولا در هنگام رصد با تلسکوپ فضایی هابل ناسا، از خود اجرام سماوی کمک زیادی گرفته نمی‌شود، اما برای ثبت این تصویر، در یک همکاری گروهی از یکی از پدیده های شگفت انگیز کیهانی به نام همگرایی گرانشی؛ استفاده شد.
این پدیده زمانی رخ می‌دهد که اثرات گرانشی شیئی با جرم فراوان نظیر خوشه کهکشانی موجود در تصویر، به حدی بزرگ باشد که موجب خمیدگی فضای اطرافش شود و به دنبال آن نورهای گذرنده از نزدیکی این جرم، در مسیری کج شده و خمیده حرکت کنند؛ در نتیجه این شئ پرجرم، مانند یک عدسی غول‌آسا ، نورهایی که از اعماق کهکشانهای دور سفر کرده‌اند را خم کرده و تقویت می کند.
در این مورد خاص، ستاره‌شناسان از خوشه کهکشانی مذکور برای مطالعه ستارگانی که در کهکشانهای بسیار دورتر از آن (در فاصله ۱۱.۵ میلیارد سال نوری از زمین) قرار دارند؛استفاده می‌کنند. این کهکشان‌ها که در مراحل بسیار ابتدایی تشکیل کیهان به وجود آمده‌اند، امکان رصد اجمالی ارزشمندی از آغاز کیهان را برای ستاره‌شناسان فراهم می‌کند. علیرغم فاصله این کهکشان‌ها، اثر همگرایی گرانشی به ستاره‌شناسان این امکان را می‌دهد تا بتوانند اندازه، میزان روشنایی، میزان ستاره‌زائی و جمعیت ستاره‌ای توده‌های ستاره‌زای درون این کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کنند؛ امکانی که به نوبه خود دستاوردی بزرگ است!
مترجم: هادی وطن‌خواه
ویراستار: محمد فرضی پور
منبع: ناسا
منبع: ناسا
